Nie musi być rycerz na białym koniu!

 

Wiadomość zeszłego tygodnia - zaniosłam kołdrę zimową do pralni i miała być gotowa dopiero na 13-go, no bo zrobiło się zimno i nagle wszyscy zanieśli do pralni kołdry i płaszcze do prania chemicznego... Na szczęście moją kołdrę można prać w wodzie i najwyraźniej zwolniło się miejsce w zwyczajnej pralce, bo odebrałam ją już w środę! *^V^* (prałabym ją w domu, ale mamy płytką pralkę na 8 kg i zimowa kołdra puchowa się nie mieści)

 

 

 

W każdym razie, umościłam ciepłe miękkie łóżko, w którym z przyjemnością można się zakopać wieczorami. ^^*~~ Zapisałam sobie w szkicowniku mieszankę przypraw do ciasta dyniowego, które można dodać do ciasteczek, muffinek, pumpkin spice latte. Kupiłam też kilka herbat, które będę popijać jesienią (piszę tylko o sobie, bo Robert nie przepada za herbatami smakowymi). Ta z syropem klonowym i orzechami pekan jest naprawdę świetna - miękka, pełna na języku, kremowa, czuć wyraźnie syrop i orzechy.

 

 

***

 

Dzisiaj znowu mam pewne przemyślenia, wywołane oglądanym niedawno filmem na youtube. Sytuacja była taka, że kobiety pytały panią po rozwodzie jak ona sobie sama radzi bez partnera mieszkając w domku na Mazurach, bo musi załatwiać różne sprawy, małe naprawy i większe remonty, itd. Bo one by sobie same bez faceta tak nie poradziły... I tak sobie pomyślałam - dlaczego dziewczynki wychowuje się tak, że kiedy stają się dorosłymi kobietami, to są przekonane, że nie poradzą sobie z wieloma codziennymi rzeczami?...  Dlaczego dorosłe kobiety oczekują, że w ich życiu musi być mężczyzna, który załatwi za nie wiele spraw, bo same tego nie potrafią? 

(Oczywiście nie mówię o rzeczach, które wymagają np.: przeniesienia ciężkiej szafki w dwie osoby. I oczywiście nie chodzi o przyjemność dzielenia naszej rzeczywistości z drugą osobą.)

Chodzi mi o takie sytuacje - kran zaczął cieknąć albo trzeba złożyć zeznanie podatkowe albo chcesz wymienić kafelki w łazience, tego typu zadania. Skąd w kobietach przekonanie, że nie będą wiedziały co zrobić, gdzie się zwrócić, jak to ogarnąć?

Co ciekawe, kiedy o tym pomyślę, to ja wyrosłam w takim domu - moja mama była przez całe życie aktywna zawodowo, przez połowę kariery obejmowała stanowisko kierownicze z bardzo dużą odpowiedzialnością, zarządzała zespołem ludzi i pieniędzmi, i była wzorowym pracownikiem i szefem. Ale w domu... Owszem, robiła zakupy, gotowała, sprzątała, mój tata też to robił. Ale kiedy trzeba było załatwić cokolwiek w urzędzie czy umówić ekipę do zrobienia jakichś napraw w mieszkaniu, musiał się tym zająć tata. Wyobrażacie sobie, co się działo, kiedy mój tata zmarł i mama nagle musiała stanąć oko w oko z zadaniami życia codziennego, bo nie miała już na kogo zrzucić tych spraw... 

Ja też przez wiele lat miałam wielki problem z załatwianiem spraw urzędowych czy wykonaniem zwykłego telefonu do kogoś w jakiejś kwestii domowej. Jeśli tylko mogłam, oddawałam te zadania mężowi. Ale jakiś czas temu po raz pierwszy powiedziałam sobie "Jesteś dorosła, dlaczego miałabyś mieć problem z wykonaniem tego telefonu? Jak czegoś nie będziesz wiedziała czy rozumiała, to zapytasz, żaden wstyd." I o dziwo dużo spraw do załatwienia okazuje się bardzo proste, i nawet, jeśli pojawia się jakiś problem, to da się go rozwiązać a urzędnicy wbrew pozorom są po to, żeby nam pomagać, nawet ci w Urzędzie Skarbowym. *^0^* Jesteśmy teraz u progu remontu, musiałam się zmierzyć ze sprzedażą kilku mebli na Olx, czyli dać ogłoszenie, rozmawiać z obcymi ludźmi przez telefon, spotkać się z nimi na odbiór kupionych rzeczy. Załatwić kilka dokumentów w spółdzielni i w Wydziale Ksiąg Wieczystych. I dałam radę!

Nie róbmy z dziewczynek niemot, którym się wydaje, że nie potrafią myśleć logicznie i zadaniowo, i boją się rozmawiać z ludźmi. Nie ograniczajmy ich wpajaniem przekonania, że musi być rycerz na białym koniu, który je "uratuje" i wszystko za nie załatwi, bo czasami tego rycerza nie ma i wtedy życie może stać się dla kobiety nie do zniesienia... Bo przytłacza ją własna bezradność i beznadziejność, a to są kłamstwa! Owszem, we dwoje jest łatwiej, fajniej, ale czasami nie ma takiej opcji. Albo nawet jesteśmy w parze, ale zrzucamy wiele spraw na partnera - z wygody? ze strachu? bo nie pomyślimy, że można inaczej, bo taki model rodziny oglądaliśmy w domu rodziców i dziadków? A my dajemy radę, moje panie! Lepiej lub gorzej, tak samo jak mężczyźni. A jeśli nie dajemy rady, to zawsze można kogoś poprosić o pomoc, o radę, o wsparcie - rodzinę, przyjaciół, urzędnika. Czy samotnego mężczyznę ktoś pyta, jak sobie radzi z płaceniem rachunków czy wezwaniem hydraulika do cieknącego kranu? Nie! Najwyżej jakaś kobieta zapyta, czy dobrze się odżywia... (Co ciekawe, moja mama miała kilka świetnych potraw, których się trzymała przez lata ale to mój tata gotował lepiej, chętniej i ciekawiej!) Dajmy córkom szansę, żeby nie drżały ze strachu przed codziennością dorosłego życia.

***

 

REMONTOWO - we wtorek skontaktowała się ze mną przemiła pani architekt a w czwartek zawiozłam do firmy remontowej klucze, żeby mogli zrobić inwentaryzację. Wysłałam też mailem moje pomysły na urządzenie kuchni, łazienki, listę wybranych przez nas podłóg i ścian, listę sprzętów agd które planujemy kupić, to będzie baza dla pracy, jaką wykona architekt biorąc pod uwagę nasze potrzeby i pomysły. Czyli jak na razie, remont ruszył i się dzieje.

 

 

Za to w piątek mąż pojechał do lekarza po leki na zapalenie gardła i zwolnienie... No to nagotowałam rosołu i próbujemy to przeczekać. Trochę nam to pokrzyżowało plany na ten weekend, ale nic się nie da poradzić, trudno. 

 

 

Upiekłam ciasto dyniowe - wegańskie, bezglutenowe (użyłam mąki ryżowej i gryczanej). Na ciepło to nie jest ciasto, to raczej mus dyniowy z kruszonką (dodałam do niej orzechy włoskie i migdały). Z kulką lodów waniliowych (wegańskich) jest pyszne!!! Jest element miękki, jest chrupiący wierzch, wszystko jest korzenne, słodkie i jesienne. *^0^*~~~

 

 

Ostatnio maluję duże owoce, czytam o kuchni sycylijskiej i o samotności w Nowym Jorku (co na przykład idealnie pokazuje na swoich obrazach Edward Hopper, artysta którego sytuacja małżeńska doprowadziła mnie do wkurzenia... Ożenił się z Josephine Novison, która też była malarką, ale po ślubie praktycznie zrezygnowała ze swojej pasji na rzecz opieki nad życiem prywatnym i zawodowym swojego męża - to ona zajmowała się jego korespondencją, wypożyczaniem obrazów, mobilizowała go do malowania, a ten nie dość, że jej nie zachęcał do tworzenia to jeszcze wyśmiewał jej prace, ograniczał jej możliwości malowania, był wobec niej agresywny fizycznie, nawet zabraniał jej prowadzić samochód!... Okropny związek kobiety-ofiary z paskudnym dziadem!!!),

 

 

i próbuję zdecydować, jaki model płaszcza wybrać do uszycia z wełny w jodełkę (wełna oczywiście już czeka na półce!). Dieta bez nabiału mnie nie dotyka, za to bezglutenowa mnie przygnębia i denerwuje, chleby kukurydziane i ryżowe są nudne i niewarte moich kubków smakowych... Schudnę z żalu za utraconym smakiem chrupiącej chlebowej skórki, w sumie zawsze to jakiś zysk! *^0^* 

 

 

I nagle chce mi się tradycyjnych polskich obiadów!... Duszony kurczak w sosie koperkowym, do tego ziemniaki i surówka z buraczków (najszybsza i najpyszniejsza surówka - ugotowane lub upieczone i wystudzone buraki i surowe jabłko zetrzeć na dużych oczkach tarki, skropić sokiem z cytryny, już! ^^*~~). Kotlety mielone z ziemniakami i ogórkami kiszonymi (czas mizerii był latem). Lada dzień zrobię wielki gar gołąbków! A w niedzielę dostaliśmy od znajomych słoik domowego przecieru pomidorowego, w sam raz, bo dodałam je do resztki rosołu i mieliśmy garnek zupy pomidorowej, Królowej Wszystkich Zup! *^V^*~~~
 

 

Życzę Wam fajnego tygodnia bez chorowania i do następnego razu! ^^*~~~