Co też te komary, naprawdę!...

(śniadaniowa wariacja na temat tego przepisu Jamiego)

 

Zauważyłam, że ostatnio męczy mnie i wkurza narracja, w której: wszystko jest do niczego, pogoda do luftu, poniedziałek jest do dupy i trzeba jakoś dociągnąć do weekendu, jesień i zima są beznadziejne, wypada narzekać na wszystko - na siebie, na męża, na pracę, na teściową, na wszystko co nam się w życiu przydarza i w zasadzie nie wypada być zadowoloną ze swojego życia. (Mam na myśli ogólnikowe narzekanie, nie konkretne problemy, o których ktoś mówi, to inna sytuacja.) Kiedy trafiam na takie memy i obrazki w Sieci, to szlag mnie trafia i zaczęłam się nad tym zastanawiać - ja wiem, że to takie śmichy chichy, że dla rozładowania stresu, że to tylko takie żartowanie, ale... jeśli cały czas trwasz w takiej narracji, że życie to walka, że wszystko jest do dupy i warto tylko narzekać i marudzić, to przyzwyczajasz swoją głowę, że tak jest. Przyciągamy to, na czym się skupiamy, czemu poświęcamy nasze myśli, więc jeśli cały czas bombardujemy się przypominaniem sobie, jak beznadziejne jest nasze życie, że to ciągła walka, że bez butelki wina i melanżu w weekend nie przetrwamy - to ono właśnie takie będzie. Jest początek września i już widzę w mediach społecznościowych nastawienie, że oho, idzie jesień czyli idzie beznadzieja i nic, tylko się powiesić i jakoś dowisieć do wiosny, która w sumie też na pewno będzie zimna, deszczowa i do kitu... 

 

 

I jak czuję taki wkurw w sobie to wiem, że to jest ten moment, kiedy powinnam dać krok wstecz i zrobić sobie odpoczynek od mediów, odobserwować kilka kont, które mi nie służą i skupić się na celebracji dnia codziennego po mojemu. Polecę Wam osoby, które są mi bliskie światopoglądowo i tworzą wartościowe treści ani bez lukrowania ani obrzydzania rzeczywistości. Po pierwsze, Blimsien czyli Nina Czarnecka - mam jej obydwie książki o życiu zgodnie z ajurwedyjskim cyklem rocznym, byłam na Kobiecym Kręgu przez nią prowadzonym, prowadzi też bloga. Po drugie, Jestem Erill czyli Gabriela Orłowska -  kobieta która ubiera w słowa to, co często dojrzewa gdzieś we mnie i nie umiem tego nazwać, a ona o tym pisze i trafia w punkt. I najnowsze odkrycie - Las Kobietas czyli Ola Sikorska, lepi ceramikę w Oslo i pisze tak dosadnie, że to kłuje ale daje do myślenia.

 

Upiekłam bagietki. Dawno nie bawiłam się z pieczywem i chyba trochę zawiodły mnie składniki, ciasto słabo rosło, no i przy nacinaniu mogłam być odważniejsza. Smak jest świetny a bagietki wyszły treściwe, nie francuskie chmurki tylko takie porządne pieczywo. Przepis jest fajny, na noc nastawia się zaczyn na mące żytniej a rano dodaje mąkę pszenną i pracuje z ciastem, ale uwaga - to nie jest pieczywo typu "wieczorem mieszam wszystko a rano tylko piekę", rano trzeba mu poświęcić kilka godzin na wyrabianie, przebijanie, podwójne wyrastanie, zaczęłam o 7:30 a piekłam bagietki o 11:00. W każdym razie, kupiłam świeżą mąkę i drożdże, i znowu chcę się pobawić z pieczeniem chleba w domu, tym bardziej teraz kiedy wstaję o 6:30 i mam rano czas na pieczenie, są przecież przepisy które pozwolą mi nastawić chleb czy bułki wieczorem a rano tylko je uformować i upiec na śniadanie. Czas odkurzyć stare przepisy! ^^*~~

 

 

***

 

Poniedziałek był szarawy i w okolicach obiadowych deszczowy, więc zrobiłam ciepłą zupę - włoskie minestrone.  Przepis Jamiego, ma on kilka pomysłów na tę zupę, ta jest z książki "Jamie Cooks Italy" i jest bardzo zielona - moja od szpinaku, cukinii, natki pietruszki, do tego ryż arborio, a na koniec pesto z roztartego czosnku, tartego parmezanu, soku i skórki z cytryny, oliwy, to słono-kwaskowe pesto nadaje zupie charakteru.

Kto nie lubi wątróbki? ^^*~~

 

 

Kontrowersyjny składnik. Ja uwielbiam, Robert lubi zapach, ale nie przepada za smakiem, chociaż to danie zajadał z dużą przyjemnością. Pasta z wątróbki i cebuli, z towarzyszeniem jajka na twardo, sałaty/rukoli i szybko marynowanych jabłek, w bajglu. Spróbujcie, bo to kanapka zaskakująco idealna! *^V^*~~~ 

 

 

Szybko się to danie przygotowuje, chociaż jest trochę czekania, żeby pasta wystygła i się związała, można ją przygotować w trakcie dnia i zjeść na kolację. Jabłko marynuje się 30 minut. A bajgiel zawinięty w papier i przekrojony na pół jest wygodny do jedzenia, bo nic nam z kanapki nie wypada.

 

Pierwsze jesienne ciasto - marcepan i śliwki.  

 

 

Na wierzch oprócz śliwek dałam kuleczki z marcepana, bo go uwielbiam i świetnie pasuje do śliwek, podkręcił smak mielonych migdałów w samym cieście. Lekkie jak chmurka, śliwkowe, pyszne. *^v^*

 

Jakby mi było mało, dopadł mnie katar, w piątek mało widziałam na oczy... I pojawiły się komary, u Was też?... Całe lato ich nie widziałam, a 1 września nagle komarowy atak, wróciły z wakacji do szkoły czy jak?... W sobotę miałam pięć ugryzień po nocy! Co te komary, naprawdę!... >< 

Za to kiedy wyciągnęłam pewien materiał kupiony 4 lata temu i go zmierzyłam, to okazało się, że mam miłą niespodziankę - byłam przekonana, że mam go 2 metry, a są 3!... *^O^*~~~ W sam raz na pewną jesienną sukienkę, mam już papierowy wykrój i chcę się za nią zabrać w tym tygodniu, jak mi się uda to następnym razem pokażę Wam nowy uszytek! ^^*~~ 

W tym tygodniu czeka mnie jeszcze trochę chodzenia na różne badania i czas przypomnieć panu z firmy remontowej, że czekamy na kontakt z jego strony w sprawie nowych okien. Pogoda ma być całkiem letnia, to miłe, więc nie chowam jeszcze letnich ciuchów i nie będę na razie za dużo myśleć o jesieni. Miłego tygodnia!