Do warzywniaka po kartofle

I've sewn a dress during the weekend. Recently I've watched all the "Mad Men" series and I recalled the times when I made and wore pencil dresses, so I decided to make myself a new one like that. (After I finished six seasons of MM's, I switched to "The Streets of San Francisco", "Colombo" and "Kojak" to stay in my favourite fashion times. *^v^*)
I chose dress 114 from the 06/2006 Burda Magazine and modified it a bit - I adjusted the shape to my figure and added an opening at the back so I could actually walk in this dress! The fabric is a jeans-like cotton my husband bought ages ago, when he planned to turn it into an obi belt for the yukata for me. It never happened and now I could put this fabric to a good use. *^o^*
It came to my mind that I might sew one dress a month and next year end up with a closet full of nice dresses, and skip wearing trousers, I don't look good in them anyway. We'll see how it goes, for now I have my July dress ready! *^v^*
Now I'm going to finally write a balcony-garden post and start sewing a Chinese-like blouse from a too small too cute to pass second hand skirt I bought. Have a great day! *^-^*~~~

Jestem na "Mad Men'owym" głodzie. Lotem błyskawicy połknęłam niedawno wszystkie sześć sezonów i ze zdumieniem skonstatowałam, że na razie to koniec! Nie ma więcej! Być może będzie siódmy sezon, ale najpierw muszą go nakręcić!... W ramach pozostania w podobnych ramach czasowych od piątku głodnym wzrokiem pożeram naprzemian "Ulice San Francisco" i "Colombo", moje dwa ukochane seriale nakręcone na początku lat 70-tych, a w kolejce czeka "Kojak". *^v^*  

W "Mad Men'ach" napatrzyłam się na sukienki, ach!... Moją ulubioną postacią jest oczywiście Joan Harris, jej sylwetka jest podobna do mojej i jej styl najbardziej mi odpowiada. Co się napatrzyłam, to moje, i rozbudziło to we mnie chęć uszycia sobie nowej sukienki. Zaczęłam popatrywać w kierunku szafy z materiałami i przed snem przerzucać moje archiwum Burdy. Wybór padł na niebieską bawełnę w kratkę.

W ogóle nie miałam żadnych planów związanych z tym materiałem. Nawet nie ja go kupiłam, a mój mąż, wieki temu, miał być z niego pas obi do yukaty, którą zamierzał dla mnie uszyć. Z tych planów nic nie wyszło i niebieska bawełna leżała sobie na dnie szafy, aż ją niedawno odkopałam. Okazała się całkiem przyzwoitym materiałem, średnio-grubym (jak jeans) i niestety w kilku miejscach ze skazami (białe ślady, które nie zeszły po praniu). Dlatego postanowiłam przerobić ją na prostą letnią kieckę, w której wyskoczę do warzywniaka po kartofle. O, pardon! Kto przy tych upałach jada kartofle?... *^v^* Do warzywniaka po arbuza! ^^*~~

Ze względu na wzorek na tkaninie wybrałam naprawdę prosty krój, żeby nie było problemu z pasowaniem tych kwadracików i oczopląsem, gdyby było za dużo cięć w różne strony. A ze względu na po-Mad Men'owy głód sukienek uszyłam połączenie ołówkowo-pudełkowego dołu z lat 50-tych z geometrycznym dekoltem a la lata 60-te. Mój wybór padł na sukienkę 114 z Burdy 06/2006.

No dobrze, u mnie wygląda to trochę inaczej niż na Burdowym modelu, bo wprowadziłam dwie istotne poprawki. Po pierwsze, dopasowałam sukienkę do mojej figury - zrobiłam większe wcięcie w talii i poszerzyłam linię bioder i ud, bo tak to u mnie wygląda. (jak schudnę, a pracuję nad tym dzielnie bo bardzo by mi się to przy aktualnej wadze przydało, to przy tym modelu łatwo będzie zwęzić sukienkę wdając ją na bokach i znowu będzie przylegająca, yikes! *^v^*)

Po drugie, nie wyobrażam sobie, jak można w takiej sukience, z założenia szytej z nierozciągliwej tkaniny, NIE zrobić z tyłu rozporka!... Brak wyobraźni Burdowych projektantów pod tym względem nie przestanie mnie zadziwiać - jak kobieta ma chodzić w tak wąskiej sukience? A może one wcale nie są projektowane do chodzenia. tylko do postania w miejscu podczas sesji zdjęciowej do Burdy, a potem się je zdejmuje i odwiesza do szafy?...

W każdym razie, moja sukienka rozporek ma, dzięki czemu mogę w niej swobodnie chodzić, kucać i nawet wejść do autobusu, bo da się swobodnie podnieść nogę zgiętą w kolanie. Trochę wyobraźni, Burdo!

Przy okazji robienia zdjęć wyszło na jaw, że muszę doszyć jeszcze jedną rzecz - silikonowe szlufki pod spodem ramiączek sukienki do przepuszczania przez nie ramiączek biustonosza, bo ten krój ramion, jak widać poniżej, może je odsłaniać, a tego nie lubię.

Przy okazji wymyśliłam sobie wyzwanie - a co by było, gdybym tak uszyła sobie jedną sukienkę na miesiąc? Za rok miałabym dwanaście kiecek w szafie i może uwolniłabym się od noszenia spodni, w których nie wyglądam zbyt korzystnie?...  *^o^* W każdym razie, lipcowa sukienka gotowa!

Kiedy wyszłam z pokoju dosłownie na moment, za robienie wykrojów od razu zabrał się dzielny krojczy Ryszard:

Ale szybko się znudził i zmęczył, i musiał odespać swoje na balkonie... *^-^*~~~

Wracam teraz do maszyny do szycia, gdyż zabieram się za chińską bluzeczkę, wygląda na to, że przy sprytnym opracowaniu wykroju uda mi się zmieścić go na materiale, który mam do dyspozycji (spódnica w rozmiarze 10). Ale najpierw zrobię wreszcie zdjęcia roślinności i przygotuję wpis balkonowo-ogrodniczy, na który zapraszam w dniu jutrzejszym!
Miłego dnia! *^o^*