Pierwsze / First

I've written about our apartment's renovation and some problems with workers and moving in. Photos and more info about what's happening in our lives soon! *^v^*

Pierwsza noc w naszym mieszkaniu z niedzieli na poniedziałek.

Czy obudziło mnie trzaskanie drzwiami wejściowymi do bloku obok, znajdujące się naprzeciwko okna naszej sypialni? Nie. ^^ Czy obudziły mnie pijackie krzyki dochodzące z lumpen-ławeczki naprzeciwko naszego balkonu? Nie. ^^ A może gadający na cały głos ludzie chodzący tam i z powrotem chodnikiem pod naszymi oknami, gryzące się puszczone luzem psy albo dzieci na placu zabaw? Też nie! ^^

Obudził mnie, jak zwykle, głodny Ryszard. *^v^* Przywieźliśmy go od kolegi w niedzielny wieczór, po trzech tygodniach rozłąki, i od razu zafundowaliśmy mu niespodziankę - meble te same, ale mieszkanie inne, o co chodzi?!... Rysiek spróbował się schować pod łóżko (ale cała przestrzeń pod spodem jest zastawiona rzeczami, więc się tam nie wcisnął ^^), naprychał i nasyczał na regał z książkami, a potem schował się pod kanapą w pokoju dziennym i miauczał.

Miauczał tak też następnego dnia, dodatkowo nie opuszczając nas na krok i przeszkadzając w pracach remontowo-sprzątaniowych. Zasnął dopiero późnym popołudniem, kompletnie wyczerpany wrażeniami a był zmęczony do tego stopnia, że nie obudziły go ani prace w łazience (ekipa przyszła poprawić, co zepsuła...), ani wiercenie dziur w ścianie (mocowaliśmy wsporniki pod półki w szafie). Następnego dnia był już tak pełen wigoru, że aktywnie zwiedzał całe mieszkanie łącznie z balkonem. Nie do końca podoba mu się to wszystko, ale już widać, że się przyzwyczaja. ~*^o^*~

Złożyliśmy wielki koci drapak, kupiony dla Rysia jeszcze w czerwcu i teraz zastanawiamy się, jak nakłonić go do korzystania z niego... Do tej pory obejrzał go raz i drugi, i nic, a wsadzany na półeczki szybko z nich złazi. Być może okaże się, że był to nietrafiony zakup, ale poczekamy z decyzją jeszcze jakiś czas, może kot musi się najpierw przyzwyczaić do samego nowego miejsca, a dopiero potem będzie miał ochotę na brykanie po kocim słupku.

Remont, zgodnie ze wszystkimi prawami Murphy'ego, jest drogą po wybojach. Wspominałam już o dodatkowych nieplanowanych pracach w toalecie - nie wiedziałam, że będzie to robione na bardzo szybko, w ostatniej chwili, w związku z tym trochę niedbale i ze szkodą dla niektórych kafelków i okleiny drzwiowej... (a i tak pan, który to robił, był chyba najlepszy z całej ekipy). Ale wygląda to jako-tako i jest funkcjonalne, więc bardzo nie narzekamy, chociaż kwestie hydrauliczne musieliśmy poprawiać sami.
W ogóle nie jesteśmy zbytnio zadowoleni z ekipy... Szef ekipy się chwalił, że już składał szafki kuchenne z IKEA, a wyszło na to, że tego nie umie, nie zna podstawowych rozwiązań Ikeowskich i trzeba było po nim poprawiać (niektórych rzeczy nie dało się poprawić, ech...). Jego ludzie są pewnie świetni w kwestiach elektryczno-budowlanych, ale za nic mają detale i robią na odwal się, na chama, na szlifierkę i klej oraz nie czytają instrukcji... Podłączyli nam zlew do złego odpływu i ciekł, założyli drzwi do prysznica odwrotnie i woda podczas kąpieli lała się na łazienkę, spłuczka działała na dwa przyciśnięcia - pierwsze spuszczało wodę, drugie zatrzymywało wodę, która inaczej nie przestawała lecieć, i inne takie.

Najdroższym pojedynczym elementem całego naszego remontu jest markowa bateria podtynkowa z prysznicem, dyszami i deszczownicą, bardzo specyficzna, bo musi doprowadzać wodę jednocześnie do kilku miejsc w łazience więc zależało nam na tym, żeby to co idzie w ścianę pod kafelki było bardzo dobrej jakości i porządnie zamontowane, bo ma tam przetrwać lata użytkowania. Dostarczyliśmy ekipie instrukcję montażu, żeby nie mieli żadnych wątpliwości i trzeba było zobaczyć mojego męża - człowieka, który jest przyjacielem każdego - w stanie furii, kiedy okazało się, że pokrętła są źle pozakładane (pierwotnie pod prysznicem mieliśmy tylko gorącą wodę...), a kiedy się je zdejmie, widać poklejone grudami kleju maskownice, porżnięte śruby mocujące, zawory porysowane narzędziami.

Pomijam już taki drobny fakt, że od soboty jeździmy po mieście po sklepach budowlanych, dokupując brakujące elementy tego czy owego oraz przewozimy resztki naszych rzeczy z poprzedniego mieszkania psującym się z dnia na dzień samochodem, który nawet raz nam zgasł w środku miasta bez wyraźnej przyczyny... I modlimy się o ładną pogodę, bo nie da się prowadzić auta w ulewie bez wycieraczki od strony kierowcy, a ta nam się urwała... Jego naprawy obecnie w ogóle nie wchodzą w grę, bo nie mamy na to funduszy, więc jak się ostatecznie zepsuje, to będzie stał i czekał na lepsze czasy.

Ponarzekałam, a teraz pozytywy. ~*^o^*~
Przyzwyczajamy się do odnowionego mieszkania, które zmieniło się tak bardzo, że osoby czytające mojego bloga od lat chyba nie rozpoznają tych samych pomieszczeń w nowej szacie. ^^*~~ Dodaliśmy kilka ścian, które zostały ustawione w taki sposób, że stwarzają optyczną iluzję małego labiryntu i przez to nasze malutkie mieszkanie wydaje się większe, bo z każdego punktu widać kawałek tego, co jest dalej - trudno mi to opisać, może uda mi się pokazać to na zdjęciach. *^v^*

Na razie, ze względu na mały budżet mieszkamy bez klamek, bez jakichkolwiek szaf ubraniowych czy łazienkowych, bez wszystkich lamp, ale da się już mieszkać. Rośliny zniosły przewożenie bezstresowo, a jak zniosą warunki na nowym miejscu, to się dopiero okaże z czasem (mam tu na przykład zupełnie inną wodę niż w starym mieszkaniu, tamta była okropnie twarda). Z niespodzianek ogrodniczych - okazało się, że papryki wyhodowane z sadzonek, które kupiłam jako "czerwona słodka" są jednak lekko ostre... *^o^* Wyjadamy pomidory i zioła (na zdjęciu poniżej klasyczne śniadanie niskobudżetowe remontowe: mortadela, paprykarz szczeciński, pasztet podlaski, pasta jajeczna, upiększone pomidorami, papryką i ziołami z własnych upraw ^^*~~), chillisy ustawiłam na parapetach w kuchni i pokoju dziennym, gdzie mają warunki zbliżone do poprzednich (bezpośrednie światło do południa).

Jedyne, co pozostało prawie niezmienione to balkon, który został odmalowany i ma nowe parapety, i co do balkonu to czeka go jeszcze trochę pracy, planowanej na przyszłą wiosnę - musimy koniecznie zmienić tam podłogę, bo gres, który własnoręcznie położyłam na niej kilka lat temu okazał się złym wyborem, bo jest porowaty i chłonie każdą wilgoć (czy to smar czy zwykła woda), osiadającą na nim w postaci okropnych plam i smug, a poprzedni lokator nie zwracał uwagi, co mu się na podłogę wylewa.

Na razie wciąż ustawiamy, zawieszamy, montujemy, dokupujemy, sprzątamy, sprzątamy, sprzątamy...  Jestem tak zmęczona, że czuję, że mogłabym przez tydzień po prostu leżeć.
Obiecuję niebawem pokazać co nieco, jak już będzie coś do pokazania, czyli naszą najfajniejszą na świecie łazienkę w japońskim stylu, gotowanie w nowej kuchni i prezent, jaki dostałam od mamy z okazji przeprowadzki. Zostawiam Was z moją "słodką" ostrą papryczką i do następnego razu! *^o^*