Listy / Lists

Po pierwsze, dziewczyny - proszę jeść śniadania! To najważniejszy posiłek w trakcie dnia, pozostałe można sobie darować (chociaż milej je zjeść ^^), ale śniadanie musi być!
First, girls - eat your breakfast! It's the most important meal during the day, all the other meals can be skipped (althought it's nicer to eat them ^^), but breakfast is a must!

Po drugie, skończyłam w sobotę Buttercup, ale kompletnie nie mam jak zrobić jej zdjęcia, a na sobie to już w ogóle, więc musicie poczekać, aż mi się opróżni mieszkanie z miliona pudeł... ^^
Second, I finished Buttercup on Saturday but I have no way to take photos of it, so you'll have to wait till my flat gets emptied from the million of boxes... ^^


Po trzecie, znowu dostałam wyróżnienie, tym razem od Kaliny, bardzo dziękuję! Specjalnie dla niej, w związku z jej ostatnim komentarzem - kable w moim nowym mieszkaniu: *^v^*
Third, I've been given and award again, this time by Kalina, thank you very much! Specially for her, because of her latest comment about cables in the house - my cables in the new flat: *^v^*


No dobrze, one tak nie zostaną, wszystko ładnie się przytnie i pochowa. ^^
Okay, they won't stay like that, everything will be cut to fit and hidden. ^^

***

Doznałam wczoraj szoku... Moja mama w sobotę wyprawia imieniny na działce, w formie przedpołudniowego grilla. Kiedyś byłoby nie do pomyślenia, że miałabym na nich nie być, kiedy kilka lat temu miałam się spóźnić o godzinę z ważnych powodów, to była awantura (z teatralnymi "Wszystko jest dla ciebie ważniejsze niż matka!...", "Możesz wcale nie przychodzić, skoro nie chcesz!"). A tu jak raz za tydzień mamy przeprowadzkę, więc nie ma siły, żebyśmy przyszli na mamine imieniny. Powiedziałam jej to wczoraj i zapytałam, czy nie przełożyłaby obchodów na niedzielę. A ona na to, że w niedzielę chce odpocząć, i że najwyżej nie przyjdziemy.
Co?!...
Cieszę się, że nie było tradycyjnej awantury, ale taka nagła zmiana reakcji jest dla mnie nowa i niepokojąca, wcześniej przynajmniej wiedziałam, czego się spodziewać, a teraz?...
EDIT: mama nie wytrzymała presji i przeniosła imieniny na niedzielę. ^^

I was shocked yesterday. My mum is celebrating her name's day next Saturday and having a grill party in the early afternoon at her allotment. Up till now it was a must for me to attend such occasions, I even had a great row some years ago, when I had to come one hour later than she expected because of some important reasons (with the theatrical "Everything is always more important than a mother!" and "You don't have to come if you don't want to!"). And next Saturday we are moving to a new flat so there's no way we are coming to her party, so I told her this and proposed to change the date of the celebration to Sunday. My mum said she didn't want to change it because she wants to have Sunday to rest and that's okay, we won't be there, no big deal.
No big deal?!...
I'm happy she didn't shout at me or took offence, as usual, but this sudden change of reaction is new to me and a bit scarry, earlier I knew what to expect and now?...
EDIT: my mum couldn't stand the pressure and moved her party to Sunday. ^^

***

Dalej będzie filozoficznie.
No bo jest tak: jestem spowolniona. Na szczęście nie muszę wolniej robić na drutach *^v^*, ale wolniej chodzę, mniej noszę, mniej robię. Kiedy przyspieszę, zaraz sama się wyhamowuję. Ponieważ jestem Królową Dramatyzacji, najbardziej przeraża mnie to, co mogło się stać, (a na szczęście nie stało!), czyli fakt, że do niedawna nie wiedziałam, że mam się oszczędzać, więc latałam jak szalona z wielkimi ciężkimi siatami, z zadyszką i tętnem jak u kolibra, i w każdej chwili mogłam paść trupem na ulicy!... No, nie padłam, więc chyba nie było tak źle, ale jak sobie o tym pomyślę, to mi się robi gorzej...
It will be more philosophical from here.
It's like that: I'm slowed down. Lucky me I don't have to knit slower *^v^*, but I walk slower, I carry less, I do less. When I find myself in a hurry I slow down. Because I am the Drama Queen, my biggest worry right now is the thought what could have happened to me (but it didn't, lucky me!), when I didn't know I should take it easy and was running around with full grocery bags, breathing heavily and heartbeat going crazy, I could just drop dead on the pavement!... Well, I didn't so maybe it wasn't such a serious situation, but still, when I think about it...

Za to zmienia mi się sposób myślenia, podejścia do świata. Tak się zazwyczaj dzieje, kiedy nagle człowiek staje przed niemiłą perspektywą szybkiego skrócenia czasu, który mu pozostał. I chociaż nikt z nas nie wie, ile mu jeszcze zostało, to zachowujemy się, jakby to były lata świetlne. I co w związku z tym robimy?
Zamartwiamy się rzeczami nieistotnymi - co ludzie powiedzą albo co ludzie powiedzieli (ludzie, czyli np.: anonimowy niemiły komentarz na blogu czy odpowiedź na forum, ja tak miewam, że się tym przejmuję...), albo co by było, gdyby... (cała ja...).
Boimy się spróbować czegoś nowego, wyjść do ludzi, odkładamy małe przyjemności na świętego nigdy - nie mówię o porzuceniu wszystkiego i wyprowadzkę na drugi koniec świata, chociaż czemu nie? ^^ Ale co z drobiazgami, które zawsze chcieliśmy wypróbować, posmakować, mieć - tak, nie bójmy się materialistycznej strony naszej natury, ona też przyczynia się do tego, jacy jesteśmy. Te małe niespodzianki sprawiane samemu sobie, drobne podarunki, jak filiżanka ulubionej kawy, jak 10 minut spędzonych w parku na podglądaniu ptaków i drzew, jak bukiecik wiosennych kwiatów, które rozjaśnią nasze mieszkanie, albo od czasu do czasu duża porcja lodów czekoladowych (to dla mnie ^^). Byłoby fajnie, jakby udało nam się zrezygnować czasami ze sztywniactwa i totalnego przestrzegania zasad (nawet tych, które sami sobie narzuciliśmy!), i jakbyśmy dali się ponieść fantazji i potrzebie chwili. ~^^~
I observed that something is changing inside me, my way if thinking is turning around. That's what usually happens, I guess, when a person is suddenly faced with an unpleasant surprise of not so long time ahead of him/her. And although nobody knows how much time we have, we always behave as if it were light years still to enjoy. So, what do we do?
We worry about the petty things - about keeping up appearances, about what people said about us (people - may mean an unpleasant anonymous comment on the blog or an answer on some forum, I sometimes worry about them...) or what could have happened, if... (that's so me...).
We are scarred to try something new, go out and meet other people, we postpone little pleasures till later and later - I'm not talking about a sudden whim to leave everything behind and move to the other end of the world, although - why not? ^^ I'm talking about small things we always wanted to try, to taste, to have - let's not be afraid of the materialistic side of ourselves, it also make us who we are. Those small surprises, gifts given by us to ourselves - a cup of our favourite coffee, 10 minutes in the park watching birds and trees, a small bunch of flowers to brighten our apartment, a huge portion of chocolate icecream from time to time (that's me ^^). It would be great to just let the rules go for a while, even those imposed by ourselves, and go with the flow of the moment of passion. ~^^~

Bo czasami nagle uświadamiamy sobie, że być może, jeśli będziemy to wszystko jeszcze dłużej odkładać na później, na kiedyś, na pewnego dnia, to NIE WYSTARCZY NAM CZASU, NIE ZDĄŻYMY. Więc może po prostu to zrobić już dziś, albo jutro, odważyć się, nawet małymi kroczkami, ale pozwolić sobie na coś nowego.
Because sometimes we realize that maybe, if we keep postponing everything till later, one day IT MAY BE TOO LATE FOR THAT. So, it might be a good idea just to start today or tomorrow, be brave, take small steps towards trying something new.


Dlatego zamierzam stworzyć sobie listę (oh, ja uwielbiam tworzenie list wszelakich! ^^). Po angielsku nazywa się ona The Bucket List, od powiedzenia: to kick the bucket, czyli kopnąć w kalendarz. ^^ Brzmi to nieco dramatycznie, ale chodzi o spisanie sobie rzeczy, które chciałoby się osiągnąć albo spróbować, zanim przyjdzie nasz koniec (kiedyś tam, w dalekiej przyszłości). Spolszczyłam nazwą na Listę Spróbuję Nim Wykorkuję i zachęcam Was do tworzenia własnych list. *^v^* To nie muszą być tylko rzeczy górnolotne, u mnie pewnie będzie dużo potraw do spróbowania, bo kocham jeść, trochę miejsc do odwiedzenia, trochę rzeczy do kupienia (bo nie oszukujmy się, niektóre wymarzone przedmioty nas dopełniają i czynią nas szczęśliwymi), trochę umiejętności do zdobycia, trochę ludzi do zaprzyjaźnienia się, itp, itd. Lista może nigdy nie zostać zamknięta, bo kiedy skreślimy już z niej pewne punkty, to przyjdą nowe do wpisania. ^^
Pomocna może się okazać lista, którą akurat dziś Hanna wrzuciła na swojego bloga, mianowicie 100 Kreatywnych Pomysłów Które Popchną Cię do Działania, bardzo inspirująca!
That is why I'm going to make a list (oh, I love making lists of any sorts! ^^). It's called The Bucket List and it collects all the things we'd like to achieve or try before we kick the bucket one day. ^^
On my list there will be many things to eat that I haven't tried yet, places to visit, things to buy (let's not deny that we need things to exist), skills to get, people to meet, ect, ect. The list may never be completed because when we reach certain goals and cross them out of the list, new ideas will come. ^^
I found today a helping hand in the form of a 100 Creative Ideas to Spark you into Action list I found on Hanna's blog, very inspiring.

Chciałabym osiągnąć taki stan umysłu, żebym mogła z czystym sumieniem, bez zamartwiania się o cokolwiek, zaśpiewać tę piosenkę (fryzurę już mam podobną... ^^):
(znalezione dzisiaj na blogu Suzi Blu! *^v^*)
I'd like to reach the state of mind when I could truthfully sing this song, with my conscience clear of any worries and inhibitions (I have similar hair... ^^):
(found today on Suzi Blu's blog! *^v^*)

Wiem, że jest też wersja nagrana przez Avril Lavigne, ale szczerze mówiąc uważam, (i nazwijcie mnie wredną larwą...), że ten utwór w ustach współczesnej "punkówy" w ciuchach od najdroższych projektantów mody to idiotyczne... ^^
I know there is a version by Avril Lavigne, but frankly speaking, (and I'm being a bitch right now...), this song in the mouth of a modern "punk" girl in the expensive designers' clothing is ridiculous... ^^